Jak pielęgnować uszy psa

Oprócz węchu, słuch jest niezwykle ważnym zmysłem u psa. Pozwala mu kontrolować co się dookoła niego dzieje i w porę zareagować. Dlatego ważne jest, aby uszy psa były zdrowe by mógł on w pełni używać tego zmysłu. Zewnętrzny kanał słuchowy u psów ma kształt litery L. Przez ten specyficzny kształt, na dnie kanału słuchowego może się gromadzić woskowina, która nie jest samoistnie usuwana. Gdy zbierze się jej nadmiar, mamy dobrą pożywkę dla grzybów i bakterii. A gdy dodamy jeszcze długą małżowinę ucha np. bassetów, spanieli, golden retviverów, labradorów czy wyżłów będziemy mieć idealne warunki do rozwoju patologicznej flory w uszach(pożywka, wilgotno, ciemno). Rasy predysponowane do zapaleń uszu to właśnie wymienione wcześniej z długą małżowiną oraz rasy psów z długą sierścią lub włosem np. maltańczyki, shih-tzu, pudel, bischon frise. U psów predysponowanych powinno się kontrolować stan uszu nie rzadziej niż raz w tygodniu, oraz profilaktycznie je czyścić środkami do tego przeznaczonymi np. Płyn do przemywania uszu lub Ear Liquid, lub solą fizjologiczną. Szczególnie solą fizjologiczną powinno się przecierać samą małżowinę i sierść dookoła z nadmiaru kurzu i innych zanieczyszczeń.

 

Jak prawidłowo czyścić uszy psa?

 

Należy odsłonić kanał słuchowy, ostrożnie wlać kilka kropli(należy wcześniej przeczytać ulotkę danego preparatu, aby wiedzieć ile go użyć) nie dotykając końcówką opakowania do ucha psa. Następnie delikatnie złapać za podstawę ucha i masować(często słychać ciche „chlupanie”). Następnie nadmiar płynu wytrzeć wacikiem. Warto pozwolić też psu pomachać głową, wówczas nadmiar płynu wraz z rozpuszczoną woskowiną i brudem „wypada” na zewnątrz i wtedy ponownie wycieramy małżowinę. Warto na wizycie u lekarza weterynarii swojego pupila poprosić o poinstruowanie „na żywo” jak to się robi.

 

A co z nadmiarem sierści lub włosów wyrastających z kanału słuchowego? Pod żadnym pozorem nie powinno się obcinać ich nożyczkami. Po pierwsze możemy zrobić krzywdę swojemu pupilowi, gdy niespodziewanie się poruszy, a po drugie krótkie, ostre odrastające włoski drażnią ucho i często powodują  stan zapalny albo dyskomfort przez co pies często trzepie uszami, co u ras z długą małżowiną może skończyć się krwiakiem małżowiny. Dzieje się to, gdy pies machając głową uderza uszami o twarde przedmioty i wówczas może uleć uszkodzeniu naczynko(uszy psa są szczególnie mocno ukrwione) i dochodzi do krwawienia pod skórę. Tworzy się tzw. „gulka”, „bąbel”, który jest wypełniony krwią. Leczenie krwiaka małżowiny usznej najczęściej kończy się zabiegiem chirurgicznym w pełnej narkozie. Również wszelkie inne stany zapalne uszu mogą prowokować psa do „trzepania” uszami i spowodować krwiaka.

 

Przewlekłe stany zapalne  mogą doprowadzić do zapalenia ucha środkowego, a nawet do ograniczenia słuchu bądź całkowitej utraty słuchu. Dlatego bardzo ważna jest regularna kontrola uszu oraz profilaktyka.

 

Jeśli jesteśmy właścicielami szczeniaka, warto od malutkiego uczyć go spokojnego i delikatnego masowania oraz wycierania małżowiny usznej. A za cierpliwość i bycie grzecznym warto nagrodzić go ulubionym smakołykiem. Tak samo dorosłe psy za współpracę powinny zawsze być nagradzane, aby chciał współpracować. Szczególnie gdy już coś w uszach się dzieje i ich czyszczenie może być nieprzyjemne.

 

Gdy zauważymy, że coś się dzieje niepokojącego z uszami naszego pupila, nigdy nie należy leczyć „na własną rękę”. Powinno się niezwłocznie udać z pupilem do lekarza weterynarii. Dobrze jest też nie czyścić uszu przed wizytą, aby lekarz mógł zobaczyć rzeczywisty obraz, pobrać wymaz i odpowiednio dobrać leczenie. Jest to bardzo istotne ponieważ stany zapalne mogą powodować różne patogeny, które się leczy w zupełnie inny sposób.

 

Warto też wspomnieć o psich „alergikach”. Nierzadko zaczerwienione uszy, silny stan zapalny jest jedynym objawem alergii pokarmowej. Wówczas leczenie samych uszu nic nie da. Problem będzie cały czas nawracał dopóki pies nie przejdzie na odpowiednią dietę, która nie będzie go uczulać. Oczywiście dietę należy skonsultować i ustalić z lekarzem weterynarii. Rasami predysponowanymi do alergii pokarmowych są np. owczarki niemieckie oraz buldogi francuskie.

 

Przy regularnych kontrolach i profilaktyce nasze psy będą się cieszyć zdrowymi uszami oraz w pełni wykorzystywać zmysł słuchu.